Republika Tajwanu

Do XV wieku Tajwan był rajem dla piratów i rybaków z Chin i Japonii; wyspę już od tysięcy lat zamieszkiwały plemiona spokrewnione z ludnością malajsko-polinezyjską. Od czasu do czasu przybywali tu osadnicy z Chin; jednak tymi, którzy jako pierwsi zaczęli rościć sobie prawo do Tajwanu byli Europejczycy; najpierw wyspę zajęli Hiszpanie, a potem Holendrzy.
Ci drudzy w 1662 zostali wyparci przez Koksingę (鄭成功), chińskiego przywódcę walk przeciw najeźdźcom mandżurskim. Po podboju Chin, w 1684 Mandżurowie zajęli też Tajwan, który od tego momentu stał się prefekturą ich imperium. W 1895 Mandżurowie oddali jednak wyspę w użytkowanie wieczyste Japończykom.
24 maja 1895 roku, próbując ratować Tajwan przed okupacją japońską, Tajwańczycy ogłosili niepodległość; powstała wtedy Republika Tajwanu (臺灣民主國), zwana także Republiką Formozy, była pierwszą demokracją w Azji. Została ona jednak szybko zmiażdżona przez Japończyków. Po pięciu miesiącach krwawych walk upadła stolica republiki, Tajnan. I tak rozpoczął się okres okupacji japońskiej, trwający do 1945 roku, a zakończony wkroczeniem wojsk Chiang Kai-sheka (蔣介石).

Na zdjęciu flaga Republiki Tajwanu z 1985 roku.